Η ιστορία της Καρολάιν πέρα από πατριαρχία, σεξισμό, φαλλοκρατία, ευτελισμό και παραβίαση προσωπικών δεδομένων περιέχει και τις τεράστιες ευθύνες των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Θα τις αναλάβουν κάποτε;
Με αφορμή των δημοσιοποίηση από ΜΜΕ του ημερολογίου της δολοφονημένης Καρολάιν Κράουτς, η ΕΣΗΕΑ εξέδωσε ανακοίνωση όπου αναφέρει: «Υπενθυμίζουμε, ότι ο δημοσιογράφος οφείλει, σύμφωνα με τον Κώδικα Δεοντολογίας του δημοσιογραφικού επαγγέλματος, να σέβεται την προσωπικότητα, την αξιοπρέπεια και το απαραβίαστο της ιδιωτικής ζωής των ανθρώπων. Οι συνάδελφοι, κατά συνέπεια, οφείλουν να απέχουν από δημοσιεύματα που θίγουν τον πυρήνα της ιδιωτικής ζωής των πολιτών και των οικείων τους. Η δημοσιογραφία σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να υπηρετεί ένα παιχνίδι εντυπώσεων, ούτε να υποκαθιστά την Δικαιοσύνη». Αυτό υπαγορεύει η Δεοντολογία, η οποία δεν είναι μόνο θέμα των δημοσιογράφων. Τα ΜΜΕ (ειδικά η τηλεόραση και τα sites) ως οργανισμοί παραγωγής κερδών, ουδόλως ενδιαφέρονται για την Δεοντολογία -και πότε το έκαναν άλλωστε; Έχουν εκτραπεί κατά πολύ της αποστολής τους.Ας το πιάσουμε από την αρχή. Όταν στήνεται μία εκπομπή, ποιος, ακριβώς είναι ο κυρίως στόχος της; Η ενημέρωση βάσει της Δεοντολογίας, της αλήθειας, της δικαιοσύνης ή να «γράφει» το μηχανάκι της τηλεθέασης; Διότι αν γράφει το μηχανάκι, έρχονται οι διαφημίσεις, άρα χρήμα, που είναι τα βασικά ζητούμενα. Και το ημερολόγιο της Καρολάιν φέρνει πολύ χρήμα, το οποίο είναι ανίκητο και συντρίβει τις ενστάσεις που αίρει η Δεοντολογία. Υποτίθεται ότι τα ΜΜΕ, πέραν του ενημερωτικού, έχουν και παιδευτικό χαρακτήρα στην κοινωνία που απευθύνονται, με στόχο να καλυτερεύσουν την ζωή του κόσμου, να την κάνουν πιο ποιοτική, να ανυψώσουν και να μορφώσουν την ανθρώπινη ύπαρξη. Το βλέπετε να συμβαίνει;
Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Τα περισσότερα Media -ευτυχώς, όχι όλα- ενδιαφέρονται μόνο για τα «κλικ», τα «like» και την τηλεθέαση. Όλα τα υπόλοιπα είναι κροκοδείλια δάκρυα και υποκρισία. Είναι τα ίδια ΜΜΕ που προβάλουν εκπομπές σεξιστικού περιεχομένου, όπως αυτή πριν από αγώνες του EURO 2021, όπου ευτελίζουν την γυναικεία υπόσταση και προκαλούν τις εύλογες αντιδράσεις των γυναικείων ομάδων ποδοσφαίρου. Είναι τα ίδια sites που προβάλουν συνεχώς το καινούριο μαγιό της τάδε μοντέλας και το εκρηκτικό περιεχόμενό του, αναπαράγοντας ξεκάθαρα τον σεξισμό και την εικόνα της γυναίκας ως σκεύους ηδονής. Είναι τα ίδια MME που αναδεικνύουν σε μείζον θέμα της καθημερινότητας την κάθε συνοδό πολυτελείας που ποστάρει τα οπίσθιά της στο instagram και συνοδεύουν με τα κλισέ «κολάζει…προκαλεί εγκεφαλικά…τρελαίνει κόσμο» και άλλες τέτοιους φτηνούς υπαινιγμούς. Είναι τα ίδια ΜΜΕ που ασχολήθηκαν με τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821, μόνο την 25η Μαρτίου. Είναι τα ίδια που μεγιστοποιούν το ελάχιστο και ελαχιστοποιούν το μέγιστο, αν δεν πουλάει. Είναι αυτά που προβάλουν σειρές που στον πυρήνα τους ενυπάρχει η πιο σκληρή πλευρά της πατριαρχικής οικογένειας -σύγχρονες σαπουνόπερες με σενάρια – αντιλήψεις της δεκαετίας του ’60. Μετά, λοιπόν, από όλα αυτά, τα ίδια ΜΜΕ έρχονται και -προσχηματικά ασφαλώς- στηλιτεύουν τα στερεότυπα και τον τρόπο σκέψης που καλλιεργούν εδώ και χρόνια.
Είναι άμοιρα ευθυνών τα ΜΜΕ; Δεν έχουν ευθύνη όταν ψυχαναγκάζουν τους τηλεθεατές να τηλεφωνήσουν για να διηγηθούν το προσωπικό τους πρόβλημα στον αέρα; Κι αντί να εκμυστηρευτούν το πρόβλημά τους σε κάποιον ειδικό περιμένουν συμβουλές από την οικοδέσποινα της εκπομπής, την οποία θεωρούν τεράστια προσωπικότητα και μεγάλη τους τιμή που μιλούν μαζί της; Δεν έχουν ευθύνη όταν έχουν περάσει ως ρομαντική και συναρπαστική τη σχέση που συνάπτει μια μαθήτρια Λυκείου με τον καθηγητή της, μέσα από τις σειρές που προβάλλουν; Δεν έχουν ευθύνη όταν παρουσιάζουν τη γυναίκα ως ένα ον που πρέπει να φροντίζει την εμφάνισή της πρώτα και μετά όλα τα υπόλοιπα;
Χωρίς καμία συστολή, χωρίς κανέναν ενδοιασμό. Επισταμένα, με στόχο και στρατηγική, γιατί αυτό «πουλάει» ή γιατί όπως εξοργιστικά λένε, επειδή «αυτό θέλει ο κόσμος». Κι αν χρειαστεί, αν δεν πουλάει, θα αλλάξουν το αφήγημα, θα ρίξουν ξανά τις ευθύνες αλλού και θα πέσουν ξανά από τα σύννεφα.
