Μια ματιά στα χάρτινα γλυπτά του Michael Velliquette και μπορεί να βρεθείτε χαμένοι στο μεγαλείο της κατασκευής: νιώθοντας τα γρανάζια, τις καμάρες και τα διαφορετικά επίπεδα συνειδητότητας.
ΟMichael Velliquette είναι ένας Αμερικανός γλύπτης, ο οποίος χρησιμοποιεί ένα υλικό που στο άκουσμα και μόνο προκαλεί απορίες. Το υλικό είναι το ταπεινό χαρτί. Αλλά τι είναι αυτό που τον κάνει διάσημο σε όλο τον κόσμο, αφού με το χαρτί θεωρητικά είναι εύκολο να κάνεις πολλές κατασκευές;
Τη διαφορετικότητα θα την δείτε αν ρίξετε μια ματιά στα χάρτινα γλυπτά του. Αμέσως μετά θα βρεθείτε χαμένοι στο μεγαλείο της κατασκευής με τα περίπλοκα γρανάζια, τις γεωμετρικές καμάρες και τα στρώματα που αναδύονται.
Ο Velliquette για τον τρόπο με τον οποίο δομεί τη δουλειά του λέει: «Ξεκινάω να κόβω μικρά ομόκεντρα σχήματα και να τα στρώνω. Αυτό γίνεται το κέντρο. Στη συνέχεια χτίζω πιο περίτεχνα στοιχεία που ανταποκρίνονται στα προηγούμενα και μετά χτίζω από εκεί. Το ονομάζω αυτοσχεδιασμό αργή κίνησης.
Ωστόσο, τα χάρτινα γλυπτά του Velliquette δεν έχουν να κάνουν με το σχήμα. Τα χάλκινα και μεταλλικά χρώματα των έργων απορροφούν την προσοχή του θεατή, όπως φαίνεται στο «My soul is alight with your infinitud of stars» (Η ψυχή μου φώτισε με τα άπειρα αστέρια σου). Ο Velliquette υποστηρίζει ότι «το χρώμα επηρεάζει τη διάθεση και αφού φτάνει στην τελική δομή του κομματιού μεθοδικά και οργανικά, η απόχρωση καθοδηγεί επίσης τη διαλογιστική εμπειρία του έργου του, εμποτίζοντας κάθε γλυπτό με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του».
Ο εικαστικός ξοδεύει 300 έως 500 ώρες εργασίας σε κάθε γλυπτό χρησιμοποιώντας κυρίως βασικά ψαλίδια ίσιας άκρης και μαχαίρια X-Acto. Ο γλύπτης αναφέρει σχετικά: «Για μένα, υπάρχει διαφορά μεταξύ υπομονής και συγκέντρωσης. Η υπομονή προκύπτει όταν υπάρχει κάτι δυσάρεστο που πρέπει να υπομείνω, κάτι που σπάνια συμβαίνει όταν πρόκειται να κάνω τη δουλειά μου. Ωστόσο, οι περισσότεροι καλλιτέχνες που γνωρίζω αναπτύσσουν καλές δεξιότητες συγκέντρωσης, που είναι η ικανότητα να κάθονται σε μια συγκεντρωμένη κατάσταση για μεγάλο χρονικό διάστημα. Λοιπόν, ναι, η δουλειά μου με βοήθησε να αποκτήσω ικανότητα συγκέντρωσης και δεν είναι ασυνήθιστο για μένα να δουλεύω για έξι έως οκτώ ώρες συνεχόμενα σε ένα κομμάτι χωρίς να αισθάνομαι άγχος ή κούραση. Υπάρχει ένας παραλληλισμός σε κάτι σαν το χαρτί, ένα υλικό που υπάρχει κάπου μεταξύ δύναμης και ευθραυστότητας, και το είδος παιχνιδιού που πυροδοτεί τη συγκέντρωση. Και τα δύο είναι ευάλωτα: το χαρτί στη δυαδικότητα και τη συγκέντρωσή του στο ότι κάνει μασάζ στο υποσυνείδητο, στη διαλογιστική του κατάσταση».
Βρείτε περισσότερα από τη δουλειά του Velliquette στον ιστότοπό του και στο Instagram.
