Δύο Γιώργηδες, ο Μουζάκης και ο Οικονομίδης, εμπνεύστηκαν τον ύμνο «Σύλλογος Μεγάλος, δεν υπάρχει άλλος», μετά από ένα παιχνίδι της ομάδας τους, το 1958. Αυτή είναι η πραγματική ιστορία.
Μέρες Αυγούστου ήταν του 2005, 27 για την ακρίβεια, όταν έφυγε από τη ζωή ο μουσικοσυνθέτης Γιώργος Μουζάκης, στα 83, που συνέθεσε περισσότερα από 450 τραγούδια. Εκείνο που ενδεχομένως να μην είναι ευρέως γνωστό, είναι πως ανάμεσα σε αυτά είναι και ο ύμνος του Παναθηναϊκού, «Σύλλογος Μεγάλος, δεν υπάρχει άλλος».
Τους στίχους έγραψε ο ίδιος μαζί με τον Γιώργο Οικονομίδη και τραγούδησε ο Γιάννης Βογιατζής. Όπως έλεγε ο ίδιος, η στιγμή της έμπνευσής του ήταν η νίκη του ΠΑΟ επί του Απόλλωνα με 4-1 από την οποία είχε μεταπηδήσει στον Παναθηναϊκό ο Γιάννης Νεμπίδης.
Αυτή είναι η ιστοριούλα, η οποία έδωσε στον κόσμο του Παναθηναϊκού τον ύμνο που του χαϊδεύει τα αυτιά και την ψυχή του. Όλα ξεκίνησαν το 1958 όταν μετά από μια μεγαλειώδη σε έκταση νίκη του Παναθηναϊκού επί του Απόλλωνα με 4-1, ο Γιώργος Οικονομίδης και ο Γιώργος Μουζάκης κατηφόριζαν κατενθουσιασμένοι τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας προς την Ιπποκράτους.
Ο Οικονομίδης αυτοσχεδίασε την αρχή του μουρμουρίζοντας ρυθμικά «σύλλογος μεγάλος», ενώ ο Μουζάκης απάντησε σχεδόν ταυτόχρονα «δεν υπάρχει άλλος». Αυτό ήταν το ξεκίνημα! Από δυο ακραιφνείς Παναθηναϊκούς. Και επειδή ήταν καθοδόν και οι δυο, τη λύση έδωσε ένα πακέτο τσιγάρα, ως συνήθως. Και η αείμνηστη Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, σε πακέτα από τσιγάρα έχει γράψει τα καλύτερα τραγούδια της. Ο Μουζάκης χωρίς πεντάγραμμο και παρτιτούρες αποτύπωσε την πράσινη μουσική. Στο πόδι, κυριολεκτικά. Για την ιστορία, το πακέτο τσιγάρα ήταν «Κεράνης».
Η ουσία είναι ότι ο Μουζάκης τον έγραψε αμέσως, δίνοντας ζωή στους στίχους του που εμπνεύστηκαν μαζί με τον Οικονομίδη. Όσον αφορά το σφύριγμα που ακούγεται στον ύμνο του Παναθηναϊκού στην αρχή και στο τέλος, το εμπνεύστηκε ο Μουζάκης από τη μουσική της ταινίας «Η Γέφυρα του Ποταμού Κβάι». Τη γνωστή αντιπολεμική ταινία που εξαίρει το ομαδικό πνεύμα των Βρετανών στρατιωτών κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ο ύμνος του πράσινου πλήθους, που μιλούσε και εξακολουθεί να μιλάει στο μυαλό και την ψυχή, ηχογραφήθηκε πρώτη φορά σε στούντιο το 1962 κι ο Γιάννης Βογιατζής έβαλε τη φωνή του. Πρώτος ερμηνευτής του ύμνου όμως αναφέρεται ο Λέανδρος Παπαθανασίου (πατέρας της Βίκυ Λέανδρος).
Έκτοτε υπήρξαν αρκετές παραλλαγές και πολλά άλλα τραγούδια αφιερωμένα στον Παναθηναϊκό, ωστόσο, όποτε οι πράσινοι αγωνίζονται στην έδρα τους ο ύμνος έχει πια καθιερωθεί σε κάθε Παναθηναϊκή συνείδηση και παιανίζει συνοδεύοντας την είσοδο των παικτών στον αγωνιστικό χώρο και τα πανηγύρια στις επιτυχίες τους.