40 χρόνια μετά την έξοδό της στους κινηματογράφους (Φθινόπωρο του 1982) η πολεμική και ταυτόχρονα αντιπολεμική γερμανική ταινία παραμένει ένα αριστούργημα που δεν παλιώνει.
1979. Ο Βόλφραγκ Πέτερσεν ξεκινάει τα γυρίσματα του Das Boot έχοντας ως σύμβουλο του τον Heinrich Lehmann Willenbrock, τον θρύλο των γερμανικών υποβρυχίων U-96 που έδρασαν στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο κατά των συμμαχικών νηοπομπών. Σε εκείνον οφείλεται κατά ένα μέρος ο ρεαλισμός ενός φιλμ που έχει θεωρηθεί ως μία από τις καλύτερες πολεμικές αλλά και συνάμα αντιπολεμικές ταινίες. Κλειστοφοβία και σεκάνς με ωχρά πρόσωπα -οι ηθοποιοί αναγκάστηκαν για μήνες να μην εκτίθενται στον ήλιο-, ο ήχος του μετάλλου που συμπιέζεται από την πίεση, σκοτεινή φωτογραφία και διεισδυτικές ματιές στην ψυχοσύνθεση του πληρώματος που δεν είναι Ναζί αλλά άντρες που οφείλουν να ολοκληρώσουν την αποστολή τους, συνθέτουν ένα έπος συνολικής διάρκειας 5 ωρών που κατέβηκε στις τρεισήμισι ώρες στο μοντάζ, το οποίο αποτυπώνει ψύχραιμα το τι πραγματικά είναι ο πόλεμος.
Από τη γερμανική σκοπιά, η ιστορία ακολουθεί έναν Γερμανό πολεμικό ανταποκριτή που κάνει ρεπορτάζ για τη ζωή των Γερμανών ναυτών στα υποβρύχια, με τη φιγούρα του κυβερνήτη Jürgen Prochnow να δεσπόζει, άτεγκτος αλλά και πιστός στο καθήκον του.
Η ταινία έλαβε 6 υποψηφιότητες για Όσκαρ, μεταξύ των οποίων Καλύτερης Σκηνοθεσίας και Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου, χωρίς ωστόσο να κερδίσει κανένα. Το 2018, κυκλοφόρησε και σίκουελ της, σε τηλεοπτική σειρά.
