Η άρνηση κατοίκων της πόλης να λάβουν τα κινεζικά εμβόλια για τον κορωνοϊό, δεν αποδεικνύει μόνο το ότι το Χονγκ Κονγκ δεν εμπιστεύεται την Κίνα -για ακόμη μια φορά-, αλλά και ότι αισθάνεται πιο κοντά στη Νέα Υόρκη και στο Λονδίνο. Και αυτό είναι κάτι που εντείνει τον σκεπτικισμό για την επισήμως ημιαυτόνομη περιοχή που στο πίσω μέρος του μυαλού της έχει την ανεξαρτησία.
Π ριν από μερικά χρόνια, το περιοδικό Time χρησιμοποίησε τον νεολογισμό «Nylonkong» για να δείξει ότι αυτές οι τρεις πόλεις (New York, London, Hong Kong) έχουν τόσα κοινά στην οικονομία, στην κοινωνία, στην κουλτούρα, στον πλούτο, στις ιστορικές καταβολές και στην παγκόσμια επιρροή, που η μία μοιάζει ως συνέχεια της άλλης. Οι κοινοί τόποι των τριών πόλεων είναι πραγματικά πολλοί, δικαιώνοντας την ιδέα που είχε το αμερικανικό περιοδικό, αλλά κάνοντας τις κινεζικές αρχές να βγάζουν εξανθήματα, ιδιαίτερα όταν απέναντί τους βρίσκονται χιλιάδες διαδηλωτές που ζητούν δημοκρατία, ελευθερία κ.λπ. (κάτι που συνέβη έντονα το περασμένο καλοκαίρι).Οι αγγλοσαξονικές ρίζες (ουσιαστικά αποτελούν συνέχεια της παλιάς βρετανικής αυτοκρατορίας), η έφεση στο θαλάσσιο εμπόριο με τα τεράστια εμπορικά λιμάνια που διέθεταν, το ότι τα χρηματιστήρια τους είναι τα πιο ισχυρά στον κόσμο και αποτελούν τους τρεις πυλώνες της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, το ότι καλλιεργούν συστηματικά τις Τέχνες, το ότι η πολυτέλεια και η εξεζητημένη κατανάλωση έχουν την τιμητική τους και τέλος το γεγονός ότι το real estate εκεί ισοδυναμεί με χρυσάφι (με τα απλησίαστα ενοίκια να υπερβαίνουν την προσφορά). Οι τρεις πόλεις συγκροτούν ένα παγκόσμιο δίκτυο κοινής ή συγγενικής οικονομικής κουλτούρας, με εκατοντάδες εβδομαδιαίες πτήσεις από και προς να το κάνουν ακόμη πιο ισχυρό. Την ίδια στιγμή, οι ομοιότητες στα φορολογικά συστήματα, την εμπορική νομοθεσία και το δίκαιο που διέπει τη διακίνηση των αγαθών τις κάνει να μοιάζουν πολύ η μία με την άλλη, ίσως όχι ως αντικατοπτρισμοί του ίδιου μοντέλου, σίγουρα όμως ως αλληλοσυμπληρώμενο παζλ που απεικονίζει ό,τι πιο ισχυρό και δυναμικό σήμερα.
Την ίδια στιγμή, οι κάτοικοί τους συγκροτούν ένα πολυεθνικό μωσαϊκό, καθώς τουλάχιστον το 40% δεν είναι ντόπιοι. Κάποιος θα μπορούσε να τις χαρακτηρίσει και ως σύγχρονες Βαβέλ. Ωστόσο, είναι αυτή η πολυχρωμία που τις κάνει να συσσωρεύουν ταλέντο και κουλτούρα από κάθε γωνιά της γης. Χωνευτήρια πολιτισμών, ευνοούν την αλληλεπίδραση των ανθρώπων, που με τη σειρά της οδηγεί σε νέες τάσεις, νέα σκέψη, νέες κορυφές. Τα στοιχεία αυτά είναι που προσελκύουν τόσους και τόσους ανθρώπους να έρθουν να εργαστούν σε αυτές τις πόλεις, κάνοντάς τις ακόμη πιο ισχυρές στη λεγόμενη οικονομία της γνώσης. Την οικονομία που βασίζεται στις ικανότητες και τις δεξιότητες των ανθρώπων, την καινοτομία και τα χαρίσματά τους.
Ο πολιτισμός της κατανάλωσης
Η Νέα Υόρκη, το Λονδίνο και το Χονγκ Κονγκ πέρα από την πολυπολιτισμικότητα μοιράζονται τις ίδιες ανησυχίες και την ίδια όρεξη για τον πολιτισμό. Η Νέα Υόρκη έχει βέβαια μακράν τα σκήπτρα. Δεν είναι μόνο οι κάτοικοί της που είναι αδηφάγοι για τις Τέχνες, τα μουσεία, τις παραστάσεις, αλλά και τα 50 περίπου εκατομμύρια τουριστών που επισκέπτονται κάθε χρόνο την πόλη για να πάρουν μία γερή δόση τέχνης και πολιτισμού. Ανάλογες ευκαιρίες προσφέρει και το Λονδίνο, με τα πολυάριθμα θέατρα και τα μουσεία του να αποτελούν διαχρονικό πόλο έλξης. Το Χονγκ Κονγκ -βρετανική αποικία από το 1842 μέχρι το 1997- πάντα θεωρείτο ως πολιτιστική μητρόπολη της ευρύτερης ασιατικής περιοχής, μακριά από τον «προστατευτισμό» και τις απαγορεύσεις του Πεκίνου. Ο αέρας της ελευθερίας που πάντα έπνεε στην πόλη, εξακολουθεί να προσφέρει τροφή για σκέψη, διασκέδαση και ψυχαγωγία στους κατοίκους της. Λεπτομέρεια: Τα μισά τουλάχιστον στελέχη που εργάζονται στο Χονγκ Κονγκ, έχουν σπουδάσει στη Βρετανία. Την εικόνα συμπληρώνουν πολυκαταστήματα, μεγάλα brands, λαμπερά κοσμηματοπωλεία, επιδείξεις μόδας και προϊόντα εξεζητημένης πολυτέλειας. Από την Έβδομη Λεωφόρο της Νέας Υόρκης, μέχρι το φημισμένο Harrods του Λονδίνου και τα πολυάριθμα επώνυμα καταστήματα της Orchard Road στο Χονγκ Κονγκ, η αύρα του κοσμοπολιτισμού τρέχει με χίλια και δεν έχει επηρεαστεί από καμία κρίση. Όμορφος κόσμος ντυμένος με την τελευταία λέξη της μόδας κάνει shopping, κρατάει στα χέρια του τις τύχες του κόσμου, παράγει και καταναλώνει πολιτισμό, κάτω από τους σύγχρονους ουρανοξύστες και τα διατηρητέα κτήρια της βικτοριανής εποχής.
