Η ελληνική κοινωνία νοσεί βαριά, βρίσκεται σε μόνιμη καταστολή και δεν υπάρχει τίποτε τριγύρω να την επηρεάσει θετικά, ώστε η κατάσταση να θεωρείται -έστω μερικώς- αναστρέψιμη.
Τα τελευταία δέκα χρόνια, με την επιβολή των μνημονίων αφενός και τις συνέπειες της πανδημίας, δραματοποιήθηκε η σχέση του ανθρώπου με την λογική συμπεριφορά. Για την ακρίβεια, πήρε διαζύγιο με αυτό που εθεωρείτο «φυσιολογικό» πριν από δέκα χρόνια. Ούτε το φυσιολογικό υφίσταται, ούτε αυτονόητο είναι, πια. Κοινωνία «χύμα στο κύμα» κατά το κοινώς λεγόμενο. Χωρίς αρχές, κανόνες και φυσικά, κανένα απολύτως θέσφατο.
Ο άνθρωπος, από αρχαιοτάτων χρόνων, βρισκόταν πάντα σε μία αρμονική σχέση σκέψης και πράξης. Πρώτα σκεφτόταν και μετά έπραττε, έχοντας τα απαραίτητα δευτερόλεπτα κρίσης, πριν από την πράξη. Σήμερα, πρώτα πράττει και μετά σκέφτεται και μετά υπερασπίζεται την πράξη του, έχοντας κάνει συμφωνία με τον εαυτό του! Διότι άπαξ και δεν υπάρχουν αρχές και κανόνες, ο καθείς συσκέπτεται με τον εαυτό και συνήθως συμφωνεί. Κι όλα θα κάνει τόσο γρήγορα, όσο είναι η εποχή που τρέχει, λες και ζει τις τελευταίες μέρες της ζωής του.
Παράδειγμα: Κάποιος οδηγεί στο αντίθετο ρεύμα. Αν του γίνει παρατήρηση από κάποιον νουνεχή, δεν το δέχεται, τουναντίον του επιτίθεται. Μία απλή διαφωνία, μπορεί να εξελιχθεί και σε φόνο. «Τον σκότωσε για μία θέση παρκινγκ!». Δεν σκέφτεται τις συνέπειες, αλλά τη συμφωνία με τον εαυτό του, ό,τι αυτός θεωρεί ότι είναι το σωστό. Μιλάμε για κανονική εκτροπή της σκέψης του. Κι όταν εκτρέπεται η σκέψη, φοβού την αντίδραση, την στιγμή, μάλιστα, που ο διπλανός, ο συνάνθρωπος, γίνεται στόχος.
Και ποιο είναι το σωστό; Το σωστό είναι η αυταρέσκειά του και η βαρβαρότητα, η οποία προέρχεται από τα καθημερινά ερεθίσματα που εμφυτεύονται στο υποσυνείδητό του από την τηλεόραση, τα γήπεδα, τα social media, τα βιντεοπαιχνίδια, που συνήθως περιέχουν μόνο βία. Σερβίρεται καθημερινά με ρηχές πληροφορίες, που δεν ακονίζουν το μυαλό, αλλά το διαβρώνουν. Με συνεχείς αναφορές σε φόνους και ανατριχιαστικές λεπτομέρειες σε βιασμούς, όπου ουδείς ασχολείται με το αιτιατό, παρά μόνο με το γεγονός.
Προμοτάρεται παντού η υπερβολή ασήμαντων πραγμάτων που αφαιρούν αντισώματα από τα μυαλά και τις ψυχές των ανθρώπων, τους μεταβάλουν σε ζόμπι, τέρατα. Άκριτα τέρατα, που μπορούν εύκολα να δολοφονήσουν τον Άλκη, να κάνουν bullying, να κλέψουν, να προβούν σε έκνομες πράξεις με καταπληκτική ευκολία.
Θα γίνει κανένα ντέρμπι ανάμεσα σε αυτούς και τους εναπομείναντες νουνεχείς; Όχι, γιατί δεν υπάρχει γήπεδο. Για να γίνει ένα τέτοιο «παιχνίδι», θα πρέπει να τους δοθείς χώρος. Με την καμία. Η σημερινή κοινωνία των 60 ετών και άνω είναι πεπερασμένη. Ουδείς ασχολείται μαζί της, ουδείς ακούει τις συμβουλές της για το αυτονόητο. Οι άνθρωποι του πνεύματος υπάρχουν, αλλά ποιος τους ξέρει, όταν δεν προβάλλονται κυρίως από την τηλεόραση; Ουδείς. Αυτοί μπορούν να νουθετήσουν την νεολαία, αλλά δεν «πουλάνε» τηλεοπτικά. Για την τηλεόραση χρήμα σημαίνει μία δήλωση της Κρεμλίδου στον Γεωργαντά ότι θα ξαναέκανε γυμνό, παρά μια ανάλυση των στίχων του Τάσου Λειβαδίτη ή του Μάνου Ελευθερίου. Η ΕΡΤ έχει μία καταπληκτική εκπομπή που δημιουργεί προσωπικότητες, με παρουσιάστρια την Βίκυ Φλέσσα. Την προβάλει στα μαύρα τα μεσάνυχτα, δεν την βλέπει κανένας από αυτούς που πρέπει να τη δουν.
Οπότε, ανάσχεση δεν υπάρχει και μην έχουμε ψευδαισθήσεις. Η κατρακύλα είναι αναπόφευκτη. Σκεφτείτε, όμως, τα κενά της νεολαίας αν τα κάλυπταν λογοτεχνικές συζητήσεις, ιστορικά ντοκουμέντα, πολιτιστικά δρώμενα, αντί για τις φτηνές εκπομπές των «celebrities», πως θα είχε διαμορφωθεί η κοινωνία σήμερα. Μπορείτε να φανταστείτε τηλεοπτικά πάνελ με αντικείμενο το Νίκο Καζαντζάκη, αντί για το αγωνιώδες ερώτημα «θα κάνει τελικά διακοπές στην Μύκονο ο Κωνσταντίνος Αργυρός»; Ή μια Ελλάδα να ακούει μουσική του Χατζιδάκη, του Θεοδωράκη, του Ξαρχάκου, του Μαρκόπουλου και όχι την κομπιουτεράιζ της κάθε Φουρέιρα; Θα πείτε, η Ελλάδα εξελίσσεται. Είναι όμως πάντα καλή η εξέλιξη;
Διαβάστε επίσης
Μην ξεχάσετε να αγοράσετε κακό!
Καλώς ήρθατε στην εποχή της παράνοιας
Είδαμε την «Ασκητική» και νιώσαμε τη μεταφυσική αγωνία του Καζαντζάκη