Λουσµένη στο φως, η πολυσύχναστη Νίκαια έχει ρίζες ελληνικές, ιταλική καρδιά και γαλλική φινέτσα, αποτελώντας προορισμό για όλες τις εποχές.
Για ποιον λόγο να πάει κανείς αυτή την εποχή στη Νίκαια: Για το µικροκλίµα της, που δίνει ήπιες θερµοκρασίες 14 – 20 βαθµούς τον χειµώνα ακόμη πιο γλυκές θερμοκρασίες το φθινόπωρο. Για τη γαστρονοµική της παράδοση, για τα µουσεία, την πολιτιστική και την κοσµοπολίτικη ζωή. Και ειδικά τον Φεβρουάριο, για το πολύχρωµο καρναβάλι της!
Η καθαρή ατμόσφαιρα και η ηλιοφάνεια έχουν προσελκύσει στην περιοχή αξιοσημείωτους ζωγράφους, όπως ο Μαρκ Σαγκάλ, ο Ανρί Ματίς, η Νίκη ντε Σαιν Φαλ και ο Αρμάν Φερναντέζ. Το έργο τους τιμάται σε πολλά μουσεία της πόλης, όπως το Μουσείο Μάρκ Τσαγκάλ, το Μουσείο Ματίς και το Μουσείο Τέχνης της Νίκαιας.
Και μπορεί η πόλη να ήταν η αγαπηµένη των ιµπρεσιονιστών, αλλά εξακολουθεί να είναι η ερωµένη των εκατοµµυριούχων, λόγω της προκλητικής γοητείας του φωτός και του γαλάζιου «Κόλπου των Αγγέλων», όµως αν ξεκινήσει κανείς µια διαδροµή γνωριµίας πρέπει να κοιτάξει βαθιά στις διάφορες πτυχές της.
Σηµείο εκκίνησης είναι η πλατεία Massena, µε τα µεγαλοπρεπή κτίρια της γενοβέζικης και της ναπολεόντειας περιόδου, στα χρώµατα του κόκκινου και της ώχρας. Στο κέντρο της δεσπόζει το σιντριβάνι του θεού του φωτός Απόλλωνα και το µοντέρνο γλυπτό «Conversation» του Plensa, µια συµβολική συζήτηση ανάµεσα στις 7 ηπείρους, που µε τους νυχτερινούς φωτισµούς δηµιουργεί µια εικόνα εντυπωσιακή.
Στη συνέχεια, διασχίζοντας την αγορά της Cours Saleya του 18ου αιώνα, όπου καθηµερινά λειτουργεί µια ιδιαίτερα δηµοφιλής λογω χρωµάτων κι αρωµάτων αγορά λουλουδιών και λαχανικών, µπαίνουµε στα στενά σοκάκια της γραφικής παλιάς πόλης µε τα καλοδιατηρηµένα σπίτια και παλάτια του 17ου αιώνα, στους τόνους της ώχρας. Είναι η ευκαιρία για επίσκεψη στα δεκάδες µουσεία ή για να απολαύσουµε έναν καφέ στις πλατείες, να ξαποστάσουµε για να ανέβουµε λίγο αργότερα στον λόφο που δεσπόζει πάνω από την πόλη.
Εδώ κυριαρχεί η διάθεση να χαθεί το βλέµµα στην απεραντοσύνη του γαλάζιου της Μεσογείου, αλλά και η ευκαιρία να αποτυπωθεί η εικόνα της πόλης συνολικά, µε το παλιό λιµάνι Lympia, που δηµιούργησαν οι Γενοβέζοι, να κλέβει την παράσταση.
Στον λόφο υπάρχουν ίχνη από την αρχαία ελληνική πόλη, ένα σύγχρονο ψηφιδωτό αφιερωµένο στην Οδύσσεια και τον Οδυσσέα, και ένας καταρράκτης της αρχαίας πηγής που ο Μπερλιόζ επικεπτόταν προτού γράψει τον Βασιλιά Ληρ. Σε αυτό το σηµείο στις 12 το µεσηµέρι ακούµε µια κανονιά που κρύβει µια εκκεντρική ιστορία: Τον 19ο αιώνα, ο Σκωτσέζος φρούραρχος συνήθιζε µε αυτό τον τρόπο να ενηµερώνει τη γυναίκα του να στρώσει τραπέζι για το µεσηµεριανό γεύµα. Η ιδέα άρεσε στο συµβούλιο της πόλης και έµεινε ως έθιµο. Οµως, οι Βρετανοί έχουν ασκήσει ιδιαίτερη επιρροή. Τον ίδιο αιώνα έπεισαν τους άρχοντες της πόλης να ξηλώσουν τα λιόδεντρα και να δηµιουργήσουν την promenade des Anglais, µια λεωφόρο πεζών µήκους έξι χιλιοµέτρων, πάνω από τις πλάζ. Με αυτό τον τρόπο δηµιουργήθηκε η κοσµοπολίτικη καρδιά της Νίκαιας, που κατά τις αρχές του 20ού αιώνα εµπλουτίστηκε µε αρ ντεκό κτίρια, καζίνο και ξενοδοχεία.
